Aktor teatralny i telewizyjny. W 2008 roku ukończył Wydział Lalkarski PWST we Wrocławiu.Jeszcze w czasie studiów zadebiutował w Teatrze im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze, z którym związany był do 2009 roku. Krótko występował w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu,
Aktor teatralny i telewizyjny. W 2008 roku ukończył Wydział Lalkarski PWST we Wrocławiu.Jeszcze w czasie studiów zadebiutował w Teatrze im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze, z którym związany był do 2009 roku. Krótko występował w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu, gdzie został dostrzeżony i wyróżniony za podwójną rolę w spektaklu Moniki Strzępki Niech żyje wojna!!! pokazywanym w ramach Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2010). Wkrótce potem przeniósł się do wrocławskiego Teatru Polskiego. Zagrał tam m.in. w spektaklach Krystiana Lupy (Poczekalnia. 0, Wycinka), Jana Klaty (Titus Andronicus, Termopile Polskie) oraz Moniki Strzępki (Tęczowa Trybuna 2012, Courtney Love). W 2015 roku pojawił się w Dziadów części III Michała Zadary. W zespole STUDIO od listopada 2016.
Spektakl okrzyknięty przez krytyków jednym z najważniejszych wydarzeń sezonu 2016/17. Berlin Alexanderplatz w reżyserii Natalii Korczakowskiej to dzieło wyjątkowe - imponujące swoim rozmachem, znakomitymi kreacjami aktorskimi, warstwą wizualną i dźwiękową.
Spektakl okrzyknięty przez krytyków jednym z najważniejszych wydarzeń sezonu 2016/17. Berlin Alexanderplatz w reżyserii Natalii Korczakowskiej to dzieło wyjątkowe - imponujące swoim rozmachem, znakomitymi kreacjami aktorskimi, warstwą wizualną i dźwiękową.
Spektakl okrzyknięty przez krytyków jednym z najważniejszych wydarzeń sezonu 2016/17. Berlin Alexanderplatz w reżyserii Natalii Korczakowskiej to dzieło wyjątkowe - imponujące swoim rozmachem, znakomitymi kreacjami aktorskimi, warstwą wizualną i dźwiękową.
Spektakl okrzyknięty przez krytyków jednym z najważniejszych wydarzeń sezonu 2016/17. Berlin Alexanderplatz w reżyserii Natalii Korczakowskiej to dzieło wyjątkowe - imponujące swoim rozmachem, znakomitymi kreacjami aktorskimi, warstwą wizualną i dźwiękową.
Autobiograficzne zapiski słynnego angielskiego reżysera Dereka Jarmana; elegijna opowieść o przemijaniu w scenografii zaprojektowanej przez Daniela Burena, legendę francuskiej awangardy.
Autobiograficzne zapiski słynnego angielskiego reżysera Dereka Jarmana; elegijna opowieść o przemijaniu w scenografii zaprojektowanej przez Daniela Burena, legendę francuskiej awangardy.
Autobiograficzne zapiski słynnego angielskiego reżysera Dereka Jarmana; elegijna opowieść o przemijaniu w scenografii zaprojektowanej przez Daniela Burena, legendę francuskiej awangardy.
Autobiograficzne zapiski słynnego angielskiego reżysera Dereka Jarmana; elegijna opowieść o przemijaniu w scenografii zaprojektowanej przez Daniela Burena, legendę francuskiej awangardy.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Witkacy, wychowany w Tatrach, wierzył, że natura może być źródłem doświadczenia metafizycznego, dzięki któremu współczesny człowiek ma szansę ochronić swoją indywidualność przed bezduszną maszyną społeczną zachodniej cywilizacji.
Witkacy, wychowany w Tatrach, wierzył, że natura może być źródłem doświadczenia metafizycznego, dzięki któremu współczesny człowiek ma szansę ochronić swoją indywidualność przed bezduszną maszyną społeczną zachodniej cywilizacji.
Witkacy, wychowany w Tatrach, wierzył, że natura może być źródłem doświadczenia metafizycznego, dzięki któremu współczesny człowiek ma szansę ochronić swoją indywidualność przed bezduszną maszyną społeczną zachodniej cywilizacji.
Witkacy, wychowany w Tatrach, wierzył, że natura może być źródłem doświadczenia metafizycznego, dzięki któremu współczesny człowiek ma szansę ochronić swoją indywidualność przed bezduszną maszyną społeczną zachodniej cywilizacji.
Powrót do jednego z najgłośniejszych przedstawień w historii Studio. Oryginalną wersję „Tamary" uznano w 1990 roku za znak nowych, potransformacyjnych czasów i porównywano do musicalu „Metro". Tym razem historię wizyty Tamary Łempickiej w marionetkowym faszystowskim państwie opowiada Cezary Tomaszewski. W roli głównej gościnnie Jan Peszek.
Powrót do jednego z najgłośniejszych przedstawień w historii Studio. Oryginalną wersję „Tamary" uznano w 1990 roku za znak nowych, potransformacyjnych czasów i porównywano do musicalu „Metro". Tym razem historię wizyty Tamary Łempickiej w marionetkowym faszystowskim państwie opowiada Cezary Tomaszewski. W roli głównej gościnnie Jan Peszek.
Powrót do jednego z najgłośniejszych przedstawień w historii Studio. Oryginalną wersję „Tamary" uznano w 1990 roku za znak nowych, potransformacyjnych czasów i porównywano do musicalu „Metro". Tym razem historię wizyty Tamary Łempickiej w marionetkowym faszystowskim państwie opowiada Cezary Tomaszewski. W roli głównej gościnnie Jan Peszek.
Powrót do jednego z najgłośniejszych przedstawień w historii Studio. Oryginalną wersję „Tamary" uznano w 1990 roku za znak nowych, potransformacyjnych czasów i porównywano do musicalu „Metro". Tym razem historię wizyty Tamary Łempickiej w marionetkowym faszystowskim państwie opowiada Cezary Tomaszewski. W roli głównej gościnnie Jan Peszek.
Powrót do jednego z najgłośniejszych przedstawień w historii Studio. Oryginalną wersję „Tamary" uznano w 1990 roku za znak nowych, potransformacyjnych czasów i porównywano do musicalu „Metro". Tym razem historię wizyty Tamary Łempickiej w marionetkowym faszystowskim państwie opowiada Cezary Tomaszewski. W roli głównej gościnnie Jan Peszek.
Powrót do jednego z najgłośniejszych przedstawień w historii Studio. Oryginalną wersję „Tamary" uznano w 1990 roku za znak nowych, potransformacyjnych czasów i porównywano do musicalu „Metro". Tym razem historię wizyty Tamary Łempickiej w marionetkowym faszystowskim państwie opowiada Cezary Tomaszewski. W roli głównej gościnnie Jan Peszek.
Powrót do jednego z najgłośniejszych przedstawień w historii Studio. Oryginalną wersję „Tamary" uznano w 1990 roku za znak nowych, potransformacyjnych czasów i porównywano do musicalu „Metro". Tym razem historię wizyty Tamary Łempickiej w marionetkowym faszystowskim państwie opowiada Cezary Tomaszewski. W roli głównej gościnnie Jan Peszek.
Powrót do jednego z najgłośniejszych przedstawień w historii Studio. Oryginalną wersję „Tamary" uznano w 1990 roku za znak nowych, potransformacyjnych czasów i porównywano do musicalu „Metro". Tym razem historię wizyty Tamary Łempickiej w marionetkowym faszystowskim państwie opowiada Cezary Tomaszewski. W roli głównej gościnnie Jan Peszek.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.
Autobiograficzne zapiski słynnego angielskiego reżysera Dereka Jarmana; elegijna opowieść o przemijaniu w scenografii zaprojektowanej przez Daniela Burena, legendę francuskiej awangardy.
Autobiograficzne zapiski słynnego angielskiego reżysera Dereka Jarmana; elegijna opowieść o przemijaniu w scenografii zaprojektowanej przez Daniela Burena, legendę francuskiej awangardy.
Autobiograficzne zapiski słynnego angielskiego reżysera Dereka Jarmana; elegijna opowieść o przemijaniu w scenografii zaprojektowanej przez Daniela Burena, legendę francuskiej awangardy.
Autobiograficzne zapiski słynnego angielskiego reżysera Dereka Jarmana; elegijna opowieść o przemijaniu w scenografii zaprojektowanej przez Daniela Burena, legendę francuskiej awangardy.
Witkacy, wychowany w Tatrach, wierzył, że natura może być źródłem doświadczenia metafizycznego, dzięki któremu współczesny człowiek ma szansę ochronić swoją indywidualność przed bezduszną maszyną społeczną zachodniej cywilizacji.
Witkacy, wychowany w Tatrach, wierzył, że natura może być źródłem doświadczenia metafizycznego, dzięki któremu współczesny człowiek ma szansę ochronić swoją indywidualność przed bezduszną maszyną społeczną zachodniej cywilizacji.
Witkacy, wychowany w Tatrach, wierzył, że natura może być źródłem doświadczenia metafizycznego, dzięki któremu współczesny człowiek ma szansę ochronić swoją indywidualność przed bezduszną maszyną społeczną zachodniej cywilizacji.
Witkacy, wychowany w Tatrach, wierzył, że natura może być źródłem doświadczenia metafizycznego, dzięki któremu współczesny człowiek ma szansę ochronić swoją indywidualność przed bezduszną maszyną społeczną zachodniej cywilizacji.
