Erna Rosenstein, „Koloratura”, 1983, tusz na papierze, 20,5 x 28,5 cm
Erna Rosenstein, „Fontanna ciszy”, 1983, tusz na papierze, 24 x 32,5 cm

Dwa rysunki Erny Rosenstein były zaprezentowane na jej wystawie indywidualnej „Niespodziewane. Rysunki, rzeczy, malarstwo” w Galerii Studio w marcu 1984 roku. Oba są reprodukowane w katalogu wystawy wydanym z okazji tej wystawy i następnie, po jej zakończeniu, w 1985 roku weszły do zbiorów. To jedyne rysunki Rosenstein w Kolekcji Galerii Studio.

Erna Rosenstein (1913–2004) posługiwała się rysunkiem często, traktując go jako autonomiczny obszar swojej sztuki, medium równoważne z malarstwem i z trójwymiarowymi obiektami o charakterze asamblaży.

Inwencja kompozycyjna i językowa w twórczości rysunkowej Rosenstein była niewyczerpana. Dwie prace w Kolekcji Studio operują powiązaniem obrazu i dźwięku. Oba także opierają się na pewnym paradoksie. Działają na zasadzie zawiedzionego oczekiwania. „Koloratura” to fantazja o charakterze muzycznym, odnajdziemy tam zagubiony klucz wiolinowy i wirujące nuty. Jednakże wbrew oczywistej konotacji, która mimowolnie pojawia się w dziedzinie sztuk wizualnych, kolor sprowadza się tu jedynie do czerni i bieli. W „Fontannie ciszy” jest zaś oksymoron. Fontanna to zjawisko raczej dalekie od ciszy, gdyż woda przelewa się i huczy. W jednym z rysunków wyłączono obraz, w drugim – dźwięk.

Za działaniem artystki, którego efektem było często zaskoczenie i zdumienie widza, kryło się również pragnienie oddania sprzeczności procesu twórczego. „Kreska rani powierzchnię, która zaczyna świecić i mieć kolor. Jakbym zadrapała”, mówiła artystka w wywiadzie przeprowadzonym przez Zbigniewa Taranienkę i opublikowanym w katalogu wystawy z 1984 roku.

Dorota Jarecka