Aleksandra Jachtoma, „Sahara”, 1981, olej na płótnie, 82 x 82 cm

Malarka urodzona w 1932 roku. Była członkinią-założycielką powstałej w roku 1963 warszawskiej grupy artystycznej Rekonesans. Laureatka nagrody Ministra Kultury Sztuki za całokształt pracy twórczej w 1987 roku i Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida oraz  Nagrody im. Jana Cybisa Warszawskiego Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków którą otrzymała w 2003 roku.

Obraz Sahara, jak wiele innych płócien abstrakcyjnych tej artystki jest analizą wąskiego pasma widma słonecznego. Jedynie delikatne jasne pasmo, biegnące w niedalekim odstępie od ramy obrazu daje nam znać, że mamy do czynienia z procesem ludzkiej obserwacji tego świetlnego zjawiska, z zapisem tej obserwacji, a więc jej translacją w medium płótna i farby olejnej. Obrazy Jachtomy traktowane są często w krytyce i historii sztuki jako poszukiwania emocjalnych znaczeń koloru. Jednakże zbyt łatwo emocjonalnośc przypisuje się dzisiaj kobietom i mówi o tym, że obrazy przestawiają stany uczuciowe malarki. Jachtoma jest badaczką, jednak nie uczuć, emocji i intuicji, ale semantyki i struktury obrazu. W swoich kompozycjach, tropem Władysława Strzemińskiego, opisuje malarski prostokąt, nazywa i wydobywa jego granice.

Dorota Jarecka