Koji Kamoji, „Chwila”, 1982, assemblage, 50 x 50 cm
Koji Kamoji jest autorem obrazów, instalacji, konstrukcji przestrzennych. Tworzy prace, dzięki którym odczuwamy materialną obecność takich pojęć jak odległość, podróż, smutek, żałoba, powtórzenie, pamięć, słowo, linia, horyzont, błękit, przestrzeń, pustka, milczenie, krzyk, czas, coś, nic, pomiędzy, wszystko. Kamoji urodził się w 1935 roku w Tokio. W 1959 wyjechał stamtąd i zatrzymał się w Warszawie, gdzie do dzisiaj mieszka. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i od 1965, gdy miał pierwszą wystawę w Galerii Krzysztofory w Krakowie, obecny jest na scenie artystycznej w Polsce.
Jego ulubione materiały to kamień, woda, blacha, drewno, sznurek, szkło, papier, niekiedy farby. W jego obrazach i obiektach przestrzennych mogą pojawiać się także świeca, gałąź, resztki starej łodzi, drut, płyta chodnikowa, lustro. W 1975 przebił otwór w ścianie Galerii Foksal w Warszawie, nazywając to „Dziura”. W 1994 roku w Bibliotece Publicznej w Legionowie poprzez podłogę działającej tam galerii, przekopał się kilka metrów w dół, aż powstała studnia. Zatytułował to „Haiku-woda”.
W Kolekcji Galerii Studio znajdują się trzy jego prace. Są to kompozycja przestrzenna „Na ścianę świątyni” z 1965 roku oraz dwa obrazy zatytułowane „Chwila”, o tych samych rozmiarach i kształcie, oba pochodzące z 1982 roku. Bohaterem „Chwili” jest kamyk, który spotyka się z horyzontem. Siła przyciągania chciałaby sprowadzić kamień na ziemię. Albo i pod ziemię. Ale kamyk opiera się. Chciałby jeszcze pokręcić się po świecie.
Nikt inny nie umie lepiej niż Koji Kamoji pokazać, że jesteśmy częścią kosmosu. Siła grawitacji utrzymuje nas przy życiu. Jednocześnie, żeby przetrwać, musimy z nią walczyć, wkładając w to wszystkie nasze moce.
Dorota Jarecka
