Ewa Axelrad, Artúr van Balen/Tools for Action, Przemysław Branas, Karolina Breguła, Christo i Jeanne-Claude, Minerva Cuevas, Gluklya/Natalia Pershina-Yakimanskaya, Eva Grubinger, KwieKulik, Dominik Lejman, Csaba Nemes, Anna Niesterowicz, Marta Popivoda, Tomáš Rafa, R.E.P., Jadwiga Sawicka, Piotr Uklański, Marta Wódz, Zuza Ziółkowska/Hercberg, Artur Żmijewski

Wystawa Po wiecu ukazuje stanowiska artystów wobec problemu masowego uczestnictwa. Pokazujemy prace, które powstały w Meksyku, Berlinie, Kijowie, Londynie, Budapeszcie, Nowym Jorku i w Warszawie. Są to zapisy akcji w przestrzeni publicznej, filmy i zdjęcia dokumentujące manifestacje i protesty, a także prace w sposób metaforyczny odnoszące się do zjawiska masowości. W filmie Tomáša Rafy z 2014 roku burzy się kijowski Majdan, rok później artysta filmuje walki o Słowiańsk w czasie wojny o wschodnią Ukrainę. W 2015 roku jest w Bratysławie, przez którą przeciąga marsz nacjonalistów i w obozach dla uchodźców w Grecji oraz na granicy serbsko-chorwackiej, pokazując, że granica Europy to dzisiaj płot i tłum napierających ciał. Artyści rejestrują formy oporu, także te nieznaczne i niezmieniające układu globalnych sił. Na zdjęciach Csaby Nemesa widzimy strajk ludzi sztuki na schodach Muzeum Ludwiga w Budapeszcie w 2013 roku. Zuza Ziółkowska/Hercberg prowadzi własną walkę o pamięć o polskich żołnierzach wojny domowej w Hiszpanii, składając wieniec pod warszawskim Pomnikiem Nieznanego Żołnierza, skąd w latach 90. XX wieku wymazano wzmiankę o Dąbrowszczakach. Artyści mówią także o problemie estetyzacji tłumu przez politykę i przez sztukę. Marta Popivoda w filmie z 2013 roku m.in. z urywków komunistycznych ceremonii ku czci Josipa Broz Tity komponuje wizualny esej na temat wykorzystania mas w politycznej propagandzie. Minerva Cuevas w filmowym montażu Disidencia tka z obrazów i dźwięków ornament na temat współczesnych manifestacji w mieście Meksyk. Ewa Axelrad przysyła widokówki z miejsc protestów, uświadamiając nam, że pojawiła się turystyka do miejsc zamieszek, riot tourism. Pokazujemy studium wyłamania się jednostki z „ornamentu mas” we fragmencie filmu Forma Otwarta autorstwa KwieKulik z 1971 roku. Inspiracją dla wystawy była rocznica polskiego Października. 24 października 1956 roku nowo wybrany sekretarz KC PZPR Władysław Gomułka podczas wielotysięcznego wiecu, przemawiał z Trybuny Honorowej na Placu Defilad, ogłaszając nowy, liberalny kurs polityczny. Kluczowe wydarzenie polskiej Odwilży oznaczało także początek jej końca. Skończył się czas buntu, zaczęła się normalizacja. Nadzieje polskiego Października ostudziło brutalne stłumienie węgierskiej rewolucji. Dziś na ulice znów wychodzą masy, odbywają się pochody, demonstracje i wiece, obywatele wyrażają swoje zdanie w sposób spontaniczny i performatywny. Najpierw, w 2010 roku, była Arabska Wiosna, potem zapełniły się europejskie place Syntagma, Puerta del Sol i Zuccotti Park w Nowym Jorku. Rok 2011, kiedy powstał ruch Occupy, Slavoj Žižek nazwał Rokiem niebezpiecznych marzeń. To moment przebudzenia się radykalnej polityki emacypacyjnej, która stawia pod znakiem zapytania kształt współczesnej demokracji. Tłum składa się z jednostek – kruchych i podatnych na zranienie, które razem mają jednak nieobliczalna siłę. Judith Butler nazywa tę zbiorowość body politic, ciałem politycznym, które „nawet jeśli nie mówi jednym głosem, nawet jeśli w ogóle nie mówi i niczego nie żąda, zaznacza swoją obecność przez zbiorowe i uparte cielesne życie”. Oporny i podatny na nieznane scenariusze tłum żąda dla siebie wolności i praw, ale w każdej chwili może się stać źródłem potencjalnej przemocy.

Kuratorki: Dorota Jarecka, Barbara Piwowarska

OTWARCIE: 24 WRZEŚNIA 2016

Interwencja grupy R.E.P.: 24 września 2016

WYSTAWA: 24 WRZEŚNIA – 25 LISTOPADA 2016