W filmie Portret artysty romantycznego życie bohatera ukazane jest jako projekt – zwykłe czynności, takie jak kąpiel czy picie wódki, zamieniają się w działania performatywne. Życie staje się sztuką i odwrotnie, sztuka zostaje sprowadzona do najbardziej trywialnych działań. Dzisiaj artysta wciąż postrzegany jest, według romantycznego wzorca, najpierw jako demiurg, dopiero potem jako człowiek. Film Katarzyny Górnej, z Mikołajem Starowieyskim w roli głównej, ironicznie odwraca ten stereotyp. Artysta to przede wszystkim człowiek. A demiurg? Też właściwie, ale jak to się dzieje, że człowiek w demiurga się zmienia, trudno dokładnie ustalić. Skąd artysta ma na wódkę? To pytanie, którego nikt oficjalnie nie zadaje w ankietach socjologicznych, nurtuje uczestników życia artystycznego w Polsce i na świecie. Z raportu Wizualne niewidzialne. Sztuki wizualne w Polsce: stan, rola i znaczenie, opublikowanego przez Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie we współpracy z Instytutem Socjologii UAM w Poznaniu oraz Centrum Badania Opinii Społecznej, wynika, że twórcy podejmują się najróżniejszych prac, by zarobić na utrzymanie. Prace te rzadko mają coś wspólnego ze sztuką, gdyż, jak mówią sami artyści, „raczej podejmę się wyburzenia ściany niż namalowania pejzażu”. Na wystawie Portret artysty, prócz pełnometrażowego filmu, zobaczymy kilka krótkich ujęć, które ukazują naszego bohatera podczas zbierania złomu, sprzedawania soku z buraków oraz poszukiwania złota przy pomocy kilofa w czerwonych piaskach Macedonii. Film powstał w 2014 roku, w scenerii mieszkania artysty, pól i łąk dzielnicy Stegny oraz kilku niemodnych warszawskich lokali. Za kamerą stał Cezary Chojnowski

Foto: Katarzyna Górna, Portret artysty romantycznego, kadr z filmu, 2014

Dyskusja Artysta romantyczny w dobie późnego kapitalizmu z udziałem Katarzyny Górnej, Joanny Kiliszek, Jakuba Majmurka i Mikołaja Starowieyskiego: 14 lutego 2017, godz. 18:00

Otwarcie wystawy: 14 lutego, 2017, godz. 20:00

Wystawa czynna od 15 do 26 lutego 2017