PLATH, spektakl w reżyserii Katarzyny Kalwat inspirowany biografią i twórczością Sylvii Plath, oparty na tekście Bożeny Keff oraz aktorskich improwizacjach. Na scenie, obok aktorów STUDIO, wystąpią studentki i studenci Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie.
Główną osią spektaklu jest napięcie między radykalnym dążeniem Plath do doskonałości, a niemożnością sprostania oczekiwaniom, dyktowanym przez destrukcyjne wzorce kulturowe. Plath widziana przez Kalwat to kobieta-ikona, nieustannie poszukująca potwierdzenia swojej wartości, swojego idealnego wizerunku.
Teatr daje nam możliwość nie tylko przyjrzenia się temu narcystycznemu mechanizmowi, ale również jego rozbrojenia. Tu możemy badać momenty odmowy, zerwania i w końcu zatrzymania śmiercionośnej potrzeby doskonałości. Praktykować opór wobec niej właśnie tam, gdzie jest ona najbardziej oczekiwana: na scenie.
Już się zaczyna
Już trwa praca białka, kwasów i tłuszczy
wiążą się korzonki moich włosów
już DNA szkicuje szydełkuje pilnie komórkę do komórki
projektuje długość kości rozstaw osadzenie oczuo jakże będziesz piękna przyjaciółko moja
i jakże zgnojonażegnaj mi istnienie, bez snu, bez przebudzenia
w komunie tlenu azotu węgla nie tak znów równo rozdzielanych
dlatego teraz tylko komplet zębów w szczęce, dysków w kręgosłupie – to nam zostało
po macierzystym raju
żegnaj
a kiedy się urodzę i obdarzą mnie imieniem
szałwia
będę już
całkiem śmiertelna
Bożena Keff, fragment tekstu
Jak to jest, stawać się poetką? Ale nie po prostu poetką – największą poetką XX wieku. Taką, która potrafi dać wyraz intensywności własnego absolutnie odrębnego istnienia. I jak to jest, stawać się kobietą? Ale nie po prostu kobietą – kobietą jako doskonałą odpowiedzią na męskie spojrzenie? Jak to jest stawać się kochanką, ale taką, której namiętność jest tak niewyczerpana, że syci się tylko zagładą? A jak to jest stawać się partnerką poety, która nie utraci przy nim swojego głosu? I jak to jest stawać się samobójczynią, być mistrzynią w sztuce umierania – tą, która zrobi to trzykrotnie?
Sylvia Plath to ikona. To kobieta-poetka, która osiągnęła doskonałość.
Jak to jest, stawać się doskonałą?
Jak to jest się stawać nie-ludzką?
W spektaklu wykorzystano następujące teksty: Konrad Góra, „Tak jo”; Grzegorz Uzdański, „Zjadajcie”; Emily Dickinson w przekładzie Janusza Solarza, „Ja jestem Nikim! A ty czy wiesz?”.
STUDENTKI AT W OBSADZIE SPEKTAKLI 12-14 października 2023:
12 października: Maria Katarzyna Kłusek, 13, 14, 15 października: Helena Rząsa
PARTNER: AKADEMIA TEATRALNA
