Gdy unieruchomionej ekspedycji polarnej grozi widmo powolnej zagłady, jej załoga dla zabicia nudy i niepokoju wystawia na pokładzie „Burzę” Williama Szekspira. Wysiłek performowania staje się dla nich wysiłkiem przetrwania – sposobem, aby w nieludzkich warunkach nie zwariować.
Biegun, jak szekspirowska wyspa, to przestrzeń zwidów, obcości i osamotnienia. Przetrwać tam to przetrwać w próżni. Traci znaczenie kim jesteś – lód wszystkich miażdży tak samo. Rozpadają się wcześniejsze więzy, przetasowują wartości, a samotni polarnicy wspólnie mierzą się z perspektywą zniknięcia. Zniknięcia zupełnego, w którym ich doświadczenie zostaje zapomniane, a szczątki nierozpoznane. Ich kapitan, niczym Prospero, owładnięty obsesją zdobycia bieguna ma tylko jedno motto: „Naprzód”. W imię zapuszczania się poza granice znanej rzeczywistości gotów jest werbować tubylców, zjadać własne psy i zakładać wśród mrozu teatry. Wierzy, że wśród pustki czai się sens, nawet gdy oni sami głodni i umierający siedzą pod masztem tonącego statku.
„Ekspedycja: Burza” to opowieść o walce przeciw próżni. Spektakl łączy tekst Szekspira z fragmentami dzienników z ekspedycji polarnych. Życie załogi splata się̨ tutaj z losami bohaterów „Burzy”, a przestrzeń polarna zlewa się z przestrzenią sceny. Przetrwanie na biegunie okazuje się być u swojego sedna doświadczeniem performatywnym. W końcu każdy z nas ma swoją prywatną Arktykę – i w niej daje swój własny występ.
Spektakl w formule work in progress zostanie zaprezentowany
na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku w ramach Konkursu na Nowego Yoricka.
W spektaklu wykorzystano teksty: „Burza”, William Szekspir
przekład: Piotr Kamiński
Fragmenty dzienników Fridtjof Nansen, Hjalmar Johansen, John Ross, Roald Amundsen, John Franklin, Ernest Shackleton
przekład: Alexander Dulak, Tomasz Kubikowski
