MONSTERA Marty Ziółek wypływa z oddechowych i cielesno-emocjonalnych doznań dziewięciu artystek, które na czas pracy nad spektaklem stworzyły krąg wymiany doświadczeń i języków artystycznych. Zanurzona w kobiecych narracjach, polityce oddychania i somatyce MONSTERA podejmuje wątki relacyjnej natury ciała, jego zmysłowych wycieków oraz niestabilnych granic. Promieniuje od klatki piersiowej, serca i piersi – z terenu emocjonalnych i laktacyjnych upływów, polityczno-estetycznych negocjacji i nacisków.
MONSTERA feminizuje i łączy w sobie łacińskie słowa monstrare (pokazywać, demonstrować) i monere (ostrzegać, przepowiadać). To żeńska wersja męskiego potwora. Odwołując się do sposobów obrazowania kobiecego ciała i związanej z tym kategorii piękna, inicjuje grę z lękiem przed monstrualną kobiecością, historycznie łączoną z brakiem, niedomiarem i nadmiarem lub przemieszczeniem organów w głębinach ciała.
MONSTERA zaprasza do wnętrza kobiecego ciała, eksploruje układ oddechowy, jego powiązania z afektem, emocjonalnością, seksualnością. Rozbraja, rozwibrowuje i upłynnia to, co zastygłe, przyjmując formę transformacyjnej ceremonii oddechowej. Matronkami projektu są wężowłosa, petryfikująca spojrzeniem Meduza i mitologiczne Syreny o obezwładniającym, hipnotycznym głosie. Hybrydy piękne i zabójcze, niejednoznaczne jak monstera deliciosa – ozdobna roślina o trujących liściach.
MONSTERA to środkowa część trylogii, w której skład wejdą także: solowy performans Ustowanie oraz grupowa praca Vulva.
