Więcej niż jedno zwierzę

Spektakl jest przeuroczy. Songi (songi?) w wykonaniu reżysera powinny zdecydowanie wejść do przestrzeni bardziej dostępnej niż tylko maleńkie studio Studia (…) Mamy także, a raczej - przede wszystkim - czworo performerów, odgrywających role rozmaitych zwierząt, niektórych zachowujących się zresztą dość ekscentrycznie (chodzi o ekscentryczność zwierząt, a nie performerów naturalnie). Czytaj więcej...

Manifest Puszatków wygłoszony na scenie to animalna utopia. Teatr to dobre miejsce na utopijne kreacje. Czytaj więcej...

Spektakl prezentowany w Modelatorni Teatru Studio opiera się na bardzo prostym pomyśle: harmonijny świat zwierząt jest w nim wyidealizowany jak w disneyowskiej baśni i jednocześnie stanowi zaprzeczenie świata ludzkich społeczeństw, jakie znamy dzisiaj: wyznających materializm, egoizm, przemoc. Nieco ponad godzinną, beztroską i idylliczną opowieść o puchatych cudakach ogląda się po prostu jak społeczną utopię współczesnej młodej lewicy. Warto podkreślić, że im bardziej ta utopia staje się piękna – tym bardziej melancholijny ton przyjmuje spektakl. I tu kończy się element rozrywkowy, przychodzi smutna refleksja, ba – morał. Czytaj więcej...

Czułość staje się jednak zarazem kategorią przedstawianą afirmatywnie, jako emocja, mogąca towarzyszyć przyglądaniu się swojej pozycji w splocie relacji środowiskowych i społecznych, aby budować o niej opowieść. Wskazując na antropocentryczne i utwierdzające normatywny obraz świata strategie narracyjne spopularyzowane w filmowych reprezentacjach natury, twórcy nie starają się przyjmować perspektywy nie-ludzi, ale usiłują zbadać, jak są kształtowane nasze opowieści o środowisku, którego jesteśmy częścią, i jakich można dokonać w nich przemieszczeń. Czytaj więcej...