O czym myśli kobieta, która choć widzi zbliżające się tornado, nie ucieka? Co widzi dziewczyna stojąca na skraju poręczy „niezatapialnego” statku? Czemu właśnie to ten mężczyzna został wybrany, by uratować świat? I czy kiedy przyłoży wiertło do asteroidy, poleci mu choć jedna łza?

Twórcy spektaklu przyglądają się wątkom z filmów takich jak „Armageddon”, „Titanic” „Twister” i „Interstellar”, które napędzają narracje katastroficzne. Filmy te wykorzystują suspens przed wydarzeniem, by opowiedzieć historie romansów, mezaliansów i bohaterstwa. „Piękny początek” to próba powołania obrazów niemożliwych i rozbijających stare konwencje, inspirowanych scenami, które mogły się wydarzyć poza kadrem i bez świadków. Fantazje i konfabulacje na temat tego, czego nie możemy zobaczyć przed końcem, pozwolą docenić twórczy potencjał katastrofy. To właśnie ona, rozumiana jako przewrót, może dać nowy, piękny początek.

Spektakl powstaje na podstawie aktorskich improwizacji oraz tekstu Darii Sobik.

Pamiętam też jedną, najważniejszą instrukcję: nie wypatrywać Mgławicy Andromedy, patrzeć obok.
Obcą galaktykę można zobaczyć tylko kątem oka. Gdy przenosi się na nią wzrok znika.
Maria Reimann

W spektaklu wykorzystano fragmenty na prawie cytatu z filmów: „Armageddon” reż. Michael Bay, 1998; „Geostorm” reż. Dean Devlin, 2017; „Interstellar” reż. Christopher Nolan, 2014; „Titanic” reż. James Cameron, 1997; „Twister” reż. Jan de Bont, 1996; oraz fragment filmu z domeny publicznej: „Redwing Cherokee” z 1956 roku autorstwa Rządu Federalnego Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego

„Teatr od kuchni” – rozmowę z Robem Wasiewiczem i Darią Sobik przeprowadziła Kaja Klimek (aka Kajutex), krytyczka filmowa, popkulturowa, edukatorka i tłumaczka.